Spełniło się to, o czym mówiliśmy od samego początku. Treść uchwały Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt III CZP 11/21 dotyczącej tzw. kredytów “frankowych” nie będzie stanowić zaskoczenia. Potwierdzają to eksperci, a teraz dodatkowo uczynił to Prokurator Generalny. Podkreślamy ponownie, że nie ma żadnego powodu, aby czekać na przytoczoną uchwałę, gdyż jej znaczenie jest marginalne. Umowy kredytowe waloryzowane we franku są nieważne z mocy prawa, a nie z uwagi na orzeczenie Sądu Najwyższego. Najlepszym dowodem na to jest szerokie i korzystne stanowisko przedstawiane w wyrokach przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej już od wielu lat.
Prokurator Generalny udzielił pisemnej odpowiedzi do Sądu Najwyższego, w której potwierdza w 100% nasze stanowisko.
Odpowiedzi na wszystkie 6 pytań są po myśli frankowiczów i prowadzą do UNIEWAŻNIENIA umowy, a bank nie ma roszczeń za korzystanie z kapitału. Wiemy już, że termin posiedzenia Izby Cywilnej SN został przełożony na 11.05.2021 (link: Uchwały Izby Cywilnej SN znów nie będzie, a bardzo możliwe, że nie będzie jej nigdy), jednak nie ma żadnych wątpliwości jaka będzie treść uchwały o sygn. akt III CZP 11/21, o ile w ogóle kiedykolwiek zapadnie – komentuje ekspert ŻBK Kamil Chwiedosik.
Bardzo możliwe, że nigdy nie będzie tej uchwały, gdyż “nowi” i “starzy” sędziowie SN nie dogadają się, aby razem wydać orzeczenie. Z perspektywy nie powinno to jednak stanowić żadnej przesłanki do wstrzymania dochodzenia swoich roszczeń przed sądem. Na takim oczekiwaniu korzystają jedynie banki, gdyż każdemu frankowiczowi przedawnia się co miesiąc cała rata, a w skali całego roku banki zyskują ok 8 mld zł.
Chcecie czekać w nieskończoność ze złożeniem pozwu i dawać zarabiać banksterom?
Jeżeli przyjmiemy, a jest to wysoko prawdopodobne, że Sąd Najwyższy przychyli się do stanowiska przedstawionego przez Prokuratora Generalnego, to uchwała o sygn. akt III CZP 11/21 nic nie zmieni w orzecznictwie sądów krajowych. Należy przypomnieć, że obecnie członkowie społeczności Życie Bez Kredytu wygrywają 98% spraw, które prowadzimy na ich rzecz, z czego 93% to unieważnienie umowy.
Z uwagi na treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021, co z resztą potwierdza też Prokurator Generalny w swoim stanowisku, wiemy też, że skutkiem nieważności jest zasada dwóch kondykcji – kontynuuje Kamil Chwiedosik – przypominamy – założyciel społeczności Życie Bez Kredytu.
Wobec tego, że swoje stanowisko przedstawił w tej sprawie Prokurator Generalny, to mamy pewność co do słuszności naszego stanowiska procesowego w ponad 1000 spraw sądowych, które prowadzimy dla członków społeczności Życie Bez Kredytu.
STANOWISKO PROKURATORA
GENERALNEGO
w sprawie o sygn. akt III CZP 11/21
na zasadzie art. 86 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 154),
wnoszę o podjęcie uchwały o treści:
I. W razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że za zgodą konsumenta miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów o charakterze dyspozytywnym, o ile bez postanowienia takiego umowa nie może nadal istnieć, a stwierdzenie nieważności umowy zagrażałoby interesom klienta ocenianym na podstawie okoliczności istniejących w czasie sporu, przy czym w polskim porządku prawnym brak jest takich przepisów, które mogłyby znaleźć zastosowanie, natomiast nie jest dopuszczalne takie określenie kursu waluty obcej na podstawie przepisów prawa o charakterze ogólnym bądź zwyczajów;
II. W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa nie może wiązać stron w pozostałym zakresie;
III. W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta nie może wiązać stron w pozostałym zakresie;
IV. W przypadku nieważności umowy kredytowej, w wykonaniu której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron;
V. W przypadku nieważności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili zakwestionowania przez kredytobiorcę ważności zawartej przez niego umowy kredytowej;
VI. W przypadku roszczeń o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu nieważnej umowy stronie nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę.