Prawomocny wyrok stwierdzający przedawnienie roszczeń banku. Odrzucona skarga kasacyjna syndyka Getinu
Sąd Najwyższy wyrokiem z 17 września 2024 roku o sygnaturze akt II CSKP 7/24 oddalił skargę kasacyjną złożoną przez syndyka masy upadłościowej Getin Banku Marcina Kubiczka. Syndyk próbował podważyć wcześniejszy wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 12 kwietnia 2021 roku (sygn. I ACa 1026/18), który stwierdza, że roszczenie o zwrot kwoty kredytu przedawniło się. Zdaniem sądu termin przedawnienia rozpoczął bieg w momencie, gdy frankowicz zakwestionował ważność umowy kredytowej, czyli 20 września 2017 roku. W związku z tym, zgodnie z przepisami wynikającymi z kodeksu cywilnego, bank miał trzy lata na zgłoszenie roszczeń, które upłynęły 20 września 2020 roku.
Ten wyrok jest kluczowy dla setek tysięcy frankowiczów, ponieważ wyznacza wyraźną linię w sprawach przedawnionych roszczeń banków wobec konsumentów. Zgodnie z art. 118 kodeksu cywilnego roszczenia banku, które wynikają z działalności gospodarczej, przedawniają się po trzech latach. Sąd Apelacyjny w Katowicach podkreślił, że upływ terminu przedawnienia uniemożliwia bankowi dochodzenie zwrotu należności, co w sposób jednoznaczny wzmacnia pozycję frankowiczów i ogranicza ryzyko nieuzasadnionych roszczeń ze strony instytucji finansowych.
Frankowicze są chronieni przed przedawnionymi roszczeniami
Frankowicze znajdują się obecnie w korzystnej sytuacji prawnej dzięki przepisom i orzeczeniom, które skutecznie chronią ich przed przedawnionymi roszczeniami banków. Ustawodawstwo dotyczące ochrony konsumentów zakłada, że po upływie terminu przedawnienia bank nie ma prawa domagać się zwrotu kapitału. Dla frankowiczów jest to istotne zabezpieczenie, ponieważ banki robią wszystko, aby ograniczać konsekwencje finansowe związane z masowym unieważnianiem nieuczciwych umów CHF. Uchwała Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2024 roku podkreśla, że jeżeli umowa kredytu nie wiąże z powodu niedozwolonego charakteru jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się co do zasady od dnia następującego po dniu, w którym kredytobiorca zakwestionował względem banku związanie postanowieniami umowy. Wspomniana uchwała stanowi znaczące wsparcie dla frankowiczów w walce o swoje prawa.
Odrzucenie przez Sąd Najwyższy wyżej wspomnianej skargi kasacyjnej jasno wskazuje, że banki nie mogą nieograniczenie dochodzić roszczeń wobec konsumentów. Przypadek Getin Banku pokazuje, że instytucje finansowe są zobowiązane przestrzegać terminów przedawnienia, które wynoszą trzy lata od momentu zakwestionowania umowy przez kredytobiorcę. Tym samym frankowicze mogą być pewni, że nawet w sytuacji, gdy bank domaga się zwrotu kapitału po latach, przepisy stoją na straży ich interesów, zapewniając ochronę przed nienależnymi roszczeniami ze strony banków.
Nieważna umowa CHF a przedawnienie roszczeń banku – co frankowicze powinni wiedzieć?
Frankowicze powinni być świadomi, że zakwestionowanie związania nieuczciwymi postanowieniami umowy (np. poprzez złożenie reklamacji lub wniesienie pozwu) ma kluczowe znaczenie dla przedawnienia roszczeń banku. W praktyce oznacza to, że banki są realnie zagrożone utratą kapitału, którego udzieliły w ramach kredytu. To stanowi ogromny atut dla frankowiczów, którzy zyskali dodatkowe zabezpieczenie swoich interesów przed nieuzasadnionymi roszczeniami finansowymi.
Wyrok o sygnaturze II CSKP 7/24 znacząco umacnia pozycję frankowiczów w sporach z nieuczciwymi kredytodawcami i wytycza istotny kierunek w kwestii przedawnienia bankowych roszczeń. Decyzja Sądu Najwyższego o oddaleniu skargi kasacyjnej banku jasno określa, że konsument ma prawo do ochrony przed przedawnionymi roszczeniami ze strony kredytodawców. Dzięki temu frankowicze mogą być pewni, że prawo stoi po ich stronie, a sądy będą konsekwentnie egzekwować przepisy dotyczące przedawnienia w przypadku sporów z bankami.
