Nie ma już żadnych wątpliwości, że umowy indeksowane lub denominowane do franka szwajcarskiego są niezgodne z polskim prawem, a tym samym nieważne od samego początku ich zawarcia. Ponadto istnieją przesłanki, aby podejrzewać, iż banki udzielające kredytów tzw. frankowych i pobierające raty frankowe popełniają przestępstwo z art. 286 kodeksu karnego.
Oszustwa kredytowe banków – przestępstwo z art. 286 par 1 kk
Obecnie już prawie każda sprawa sądowa o kredyt we frankach kończy się wygraną frankowicza – ponad 98% wszystkich wyroków to sukcesy kredytobiorców. Choć jeszcze parę lat temu taki stan rzeczy był nawet nie do pomyślenia, dziś praktycznie nic nie stoi na przeszkodzie, aby po złożeniu profesjonalnie przygotowanego pozwu przeciwko bankowi, sąd unieważnił kredyt frankowy i zażądał zwrotu nadpłaconych rat na rzecz frankowicza.
Sądy cywilne w sprawach dot. waloryzowanych kredytów do CHF często wykazują, że banki niedopełniały swoich obowiązków informacyjnych dot. ryzyka. Jednak należy zauważyć, iż kredytodawcy po prostu uciekali się do oszustwa. Istnieją przesłanki przemawiające za tym, że banki popełniały przestępstwo z art. 286 par 1 kk, a sprawami kredytów frankowych powinny zająć się wydziały karne.
Artykuł 286 kk
§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Świadome wprowadzanie w błąd. Kodeks karny – wyłudzenie art. 286 kk
Dotychczas zapadło już wiele prawomocnych wyroków potwierdzających abuzywność klauzul przeliczeniowych we wzorcach umownych. Kredyty frankowe są możliwe do unieważnienia praktycznie we wszystkich bankach. Kredyt, który zawiera klauzule niedozwolone, nie wywołuje skutków prawnych od samego początku. Banki są doskonale świadome tych okoliczności. Toteż, jeżeli bank nadal nakazuje spłaty rat kredytu waloryzowanego do franka, to w istocie bank świadomie działa na szkodę klienta. Tym samym owe działania banku spełniają przesłanki przestępstwa z art. 286 kk. Wymiar sprawiedliwości już wielokrotnie wykazywał, że w umowach tzw. frankowych w istocie nie ma żadnych franków. Bank, domagając się płatności na podstawie umowy, która zawiera wady prawne, a w dodatku – w świetle najnowszego orzecznictwa – po prostu jest nieważna, wyłudza od frankowiczów nienależne świadczenia.
Kodeks karny – art. 286 – kredyt tzw. „frankowy”
Frankowicze, którzy w wyniku złożonej reklamacji otrzymali odpowiedź od banku, że ich roszczenie nie ma podstaw prawnych, gdyż – zdaniem banku – umowa nie zawiera abuzywnych zapisów, posiadają dodatkowy dowód na to, iż bank wprowadza w błąd swoich klientów, czyli łamie prawo karne – art. 286.
Powyższe przesłanki są wystarczające, aby móc złożyć w wydziale prokuratury lub najbliższej jednostki policji zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez bank przestępstwa. W przypadku uzyskania statusu pokrzywdzonego frankowicz może złożyć wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia przez bank szkody na mocy art. 46 kk. W ramach postępowania karnego można odzyskać ok. 200 000 zł jako odszkodowanie.
ABW prowadzi śledztwo ws. Frankowiczów
Warto również przypomnieć, że nadal trwa śledztwo prowadzone przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, które zostało wszczęte na zlecenie szczecińskiej prokuratury.
„Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego od listopada 2016 roku prowadzi, pod nadzorem Prokuratury Regionalnej w Szczecinie, śledztwo dot. oszustw na szkodę klientów banków przy udzielaniu i realizacji kredytów denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, tj. o czyn z art. 286 par. 1 kk z zw. z art. 294 par. 1 kk.” – głosi komunikat wydany przez rzecznika prasowego ministra koordynatora służb. – „Śledztwo koncentruje się przede wszystkim na ocenie wzorów umów i procedur przyznawania kredytów. W chwili obecnej, na podstawie postanowień Sądu Okręgowego w Szczecinie o zwolnieniu z tajemnicy bankowej, zabezpieczana jest dokumentacja od banków, które udzielały tego typu kredytów”.
