Wyrok z 7 lipca 2021 r., sygn. akt XXVIII C 780/21, Sąd Okręgowy w Warszawie. Umowa o kredyt we frankach zawarta z Bankiem Millennium jest po prostu nieważna!

Korzyści frankowicza:

– umowa została unieważniona z zastosowaniem teorii dwóch kondykcji.

W sprawach prowadzonych przeciwko Bankowi Millennium istotne mogą okazać się poglądy wyrażane przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Stwierdza on między innymi, że: 

Zdaniem urzędu postanowienia dotyczące zasad ustalania kwoty kredytu oraz wysokości rat w oparciu o kursy wymiany walut są niedozwolone, gdyż stawiają konsumenta w gorszej pozycji względem banku.

Ta nierównowaga stron wpływa na wysokość świadczeń, ponieważ to bank w tabeli ustala kursy kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego, po których przelicza kwotę kredytu i rat kapitałowo-odsetkowych. Konsument jest natomiast pozbawiony wpływu na wysokość waloryzacji kursu, nawet nie wie, czym kieruje się bank w podejmowaniu decyzji.

W ocenie Prezesa UOKiK uznanie przez sąd podważanych postanowień umowy zawartej z bankiem za niedozwolone może oznaczać, że cała umowa będzie nieważna. Dzieje się tak, ponieważ szkodliwe dla konsumenta postanowienia nie obowiązują od momentu zawarcia umowy. Co więcej, nie ma możliwości ich zastąpienia przepisami prawa. Jednak, zdaniem urzędu, orzeczenie o nieważności umowy powinno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy konsument w pełni zaakceptuje takie rozwiązanie

Wyrok z 28 maja 2021 r., sygn. akt XXVIII C 873/21, Sąd Okręgowy w Warszawie
Decyzja kredytowa Banku Millennium unieważniona na zasadzie teorii dwóch kondykcji

Korzyści frankowicza:

– umowa została unieważniona z zastosowaniem teorii dwóch kondykcji;

– wygrana pociągnęła za sobą zasądzenie na rzecz pozywającego wszystkich kwot dochodzonych pozwem (w PLN i CHF) oraz odsetek ustawowych;

– saldo kredytu spadło z około 580 000 zł do zera;

– bank nie ma żadnego roszczenia restytucyjnego;

– po uprawomocnieniu się wyroku bank zostanie wykreślony z hipoteki kredytowanej nieruchomości.

Łączna korzyść: około 1 230 000 PLN!!!

Najważniejsze fragmenty uzasadnienia wyroku:

[W] ocenie Sądu przedmiotowa umowa jest nieważna (…) z tego powodu, że jej postanowienia dotyczące indeksacji sprzeczne są z naturą stosunku zobowiązaniowego. (…) [P]ostanowienia tej konkretnej umowy określające mechanizm indeksacji sprzeczne są z zasadą swobody umów.

Zgodnie z art. 353 1 k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Skoro zatem za sprzeczne z naturą umowy uznano pozostawienie w ręku jednej tylko strony możliwości dowolnej zmiany jej warunków, to tym bardziej uznać należy, iż sprzeczne z naturą każdej umowy jest pozostawienie już na etapie zawierania umowy wyłącznie jednej ze stron umowy możliwości ustalenia wysokości świadczenia.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie, wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 sierpnia 2020 roku, w sprawie VI ACa 801/19 – które Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela – zasada swobody umów nie zezwala na to, aby jedna strona, a zwłaszcza silniejsza ekonomicznie, mogła na etapie realizacji umowy kredytu narzucać drugiej stronie wymiar jej zobowiązań, szczególnie w zakresie podstawowych jej obowiązków wynikających z tej umowy.

Jeżeli zatem określenie wysokości świadczenia pozostawione zostanie wyłącznie jednej ze stron umowy, to umowa taka sprzeczna będzie z naturą zobowiązania.

Zgodnie z art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. W ocenie Sądu brak jest zaś takich przepisów ustawy, którymi można by zastąpić postanowienia dotyczące indeksacji.

Wyrok częściowy z 3 lutego 2021 r., sygn. akt II C 1213/19, Sąd Okręgowy w Warszawie
Bank Millennium naruszył obowiązki informacyjne wobec frankowicza

Korzyści frankowicza:

– umowa kredytu została unieważniona;

– saldo kredytu spadło z około 459 879 zł do zera;

– sąd ma w przyszłości podjąć decyzję dotyczącą kwoty, jaka ma być zwrócona frankowiczowi;

– po uprawomocnieniu się wyroku bank zostanie wykreślony z hipoteki kredytowanej nieruchomości.

Najważniejsze argumenty, które pojawiły się w uzasadnieniu wyroku:

1. Doszło do naruszenia zasady swobody umów, w umowie pojawiły się abuzywne klauzule przeliczeniowe, świadczenia konsumenta zostały ustalone jednostronnie (przez bank).

2. Główne świadczenia stron były sformułowane niejednoznacznie i przez to umowa nie może zostać utrzymana w mocy.

3. Konsument nie miał możliwości oceny ekonomicznych skutków umowy.

4. Bank naruszył obowiązki informacyjne wobec klienta, a samo podpisanie oświadczenia nie stanowi o tym, że kredytobiorca został poinformowany o wszystkich konsekwencjach wynikających z umowy w sposób właściwy.

5. Bank nie doinformował frankowicza o tym, że kurs CHF ma wpływ na całe zadłużenie, a nie tylko (i to nieznacznie) na wysokość raty kredytu.