Jak wygrywają frankowicze? Getin Bank zawierał umowy sprzeczne z sprzeczne z art. 353 (1) kodeksu cywilnego (sygn. akt XXV C 608/18)

W wyroku z dnia 12.10.2020 r. (sygn. akt XXV C 608/18) Sąd Okręgowy w Warszawie stwierdził, że umowa indeksowana do franka szwajcarskiego narusza  art. 353 (1) kodeksu cywilnego. W uzasadnieniu wyroku sędzia powołał się na wyrok Sądu Apelacyjnego z 23 października 2019 r. w sprawie V ACa 567/18:

W wyroku z 23 października 2019 r. w sprawie V ACa 567/18 Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał umowę o kredytu indeksowanego o analogicznej konstrukcji za nieważną w całości na podstawie art. 58 § 1 w z w z art. 353 (1) kc. Sąd Apelacyjny wskazał, że „istotą wszelkich stosunków obligacyjnych, w tym zwłaszcza wynikających z umów, nie wyłączając również kredytowych, jest konsensualny ich charakter, oparcie tych stosunków na zgodnej woli ich stron w zakresie ich zawarcia w odniesieniu do akceptowanej przez obie stron treści tych stosunków, w tym zwłaszcza głównych ich postanowień, które muszą być doprecyzowane w stopniu umożliwiającym przypisanie obu stronom zamiaru i woli dokonania danej czynności na uzgodnionych warunkach albo na zasadach zaproponowanych przez jedną stronę, w tym ekonomicznie silniejszą, lepiej obsługiwaną pod względem prawnym, a zwłaszcza prowadzącą profesjonalnie działalność gospodarczą, w tym zajmującą się świadczeniem usług bankowych, oraz zaakceptowanych przez drugą stronę, w tym konsumenta ubiegającego się o kredyt konieczny albo przydatny do dokonania zakupu mieszkania w celu jego wykorzystania do zaspokojenia swoich podstawowych potrzeb życiowych albo odniesienia standardu życia w zakresie swojego mieszkania. Natura stosunków obligacyjnych wyklucza tym samym uznanie, aby do zawarcia albo prawnie znaczącego ukształtowania treści umowy doszło wskutek złożenia przez jedną ze stron oświadczenia woli o treści mogącej odpowiadać rodzajowi konkretnej umowy albo jej istotnych elementów, nie wyłączając również umowy kredytu bankowego, którego przedmiotowo istotne elementy zostały określone w art. 69 Prawa bankowego, zwłaszcza jeżeli złożenie takiego oświadczenia miałoby narażać drugą stronę na rażącą sprzeczność postanowień umowy z jej interesem wobec braku obiektywnie weryfikowalnych kryteriów określenia przez stronę składającą jednostronne oświadczenie tego rodzaju akceptowalnej przez drugą stronę granicy naruszenia jej interesów. Innymi słowy, przy rażącym naruszeniu tej granicy, natura stosunku obligacyjnego nie pozwala nawet na blankietowe wyrażenie przez stronę zagrożoną zgody na jednostronne dopełnienie przez jej kontrahenta nieuzgodnionych elementów zawartej umowy, w tym jej głównych postanowień, bez których umowa nie może dojść do skutku, czyli bez uzgodnienia których w dacie jej zawarcia niemożliwe jest również późniejsze jej dopełnienie poprzez złożenie przez jedną ze stron jednostronnego oświadczenia o jej uzupełnieniu, w tym poprzez określenie głównego zobowiązania drugiej strony, zwłaszcza w sposób rażąco sprzeczny z jej interesami. Natura stosunku obligacyjnego, wyznaczająca granice swobody umów, chronionej art. 353(1) k.c., odniesiona do kredytów udzielanych przez banki, wyklucza też akceptację takiej sytuacji, w której skonkretyzowanie zobowiązania kredytobiorcy wobec banku z tytułu spłaty kredytu, czyli w zakresie wysokości rat kapitałowo – odsetkowych, zostałoby pozostawione w umowie jednej z jej stron, a zwłaszcza bankowi z racji jego statusu i silniejszej zwykle pozycji z stosunkach tego rodzaju z tego oczywistego powodu, że to klienci banków zabiegają o przyznanie konkretnego kredytu na zasadach oferowanych zazwyczaj przez bank bez szerszej szansy na indywidualne uzgodnienie jego warunków, a nie odwrotnie”.

W tej sprawie sąd już wcześniej (22 maja 2020 r.) wydał postanowienie zabezpieczenia roszczenia, więc frankowicz był zwolniony z obowiązku dokonywania spłat kredytu do dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie. W związku z prawomocnym zabezpieczeniem roszczenia bank nie miał możliwości wypowiedzenia umowy kredytu, ani nie mógł dokonać wpisu w rejestrach prowadzonych przez Biuro Informacji Kredytowej SA oraz do biur informacji gospodarczej o zadłużeniu lub zaległościach z w spłatach rat kredytu.

Sąd uznając za stosowne zabezpieczyć roszczenie powoda, równocześnie uznał to roszczenie za uprawdopodobnione, co wówczas było już oznaką pomyślnego zakończenia sprawy.

Osiągnięte korzyści dla członka społeczności Życie Bez Kredytu:

– Unieważnienie umowy i uwolnienie się od toksycznego kredytu;

– Saldo kredytu spadło z 646 809 zł do zera;

– Wykreślenie banku z hipoteki;

– Łączna korzyść to ponad 670 000 zł!

Getin Bank kredyt hipoteczny – marża była dowolnie kształtowana przez bank (sygn. akt XXV C 1339/18)

Kredyty Getin Bank są uznawane przez krajowe sądy jako abuzywne, a w konsekwencji jako nieważne, również z tego powodu, że kwota podlegająca spłacie była dowolnie kształtowana przez kredytodawcę. W wyroku z dnia 14.10.2020 (sygn. akt XXV C 1339/18) Sąd Okręgowy w Warszawie ustnym uzasadnieniu stwierdził, co następuje:

Sąd uważa, że w tej sytuacji przy tak określonej części szczególnej tej umowy w paragrafie 1 ustępie 1, gdzie została wskazana kwota w polskich złotych bez określenia w sposób jednoznaczny kwoty, która podlegała spłacie i wyznaczała zakres obowiązku strony powodowej, ta kwestia została pozostawiona swobodnemu uznaniu, czy też ocenie z wykorzystaniem parametru, którego określenie należało do strony pozwanej. (…)Tak skonstruowana umowa nie pozwala na jednoznaczne wskazanie kwoty zobowiązania, ponieważ przedmiotowy kurs waluty został pozostawiony do określenia stronie pozwanej. Strona pozwana jednostronnie i już po zawarciu umowy jest uprawniona do samodzielnego ukształtowania wysokości zobowiązania powoda zarówno pod względem salda kredytu, jak i comiesięcznej raty. (…)

Strona pozwana powołuje się co prawda, że kurs kupna-sprzedaży, czyli tabele kursowe były jednoznacznie określone. Sąd nie może tego potwierdzić, biorąc pod uwagę, że z samej definicji tej tabeli kursowej strona pozwana odwołuje się do kursu ogłaszanego przez NBP o godz. 16 każdego dnia roboczego oraz kursów obowiązujących na rynku międzynarodowym. Pierwsze co należy ustalić, co to jest rynek międzynarodowy. Pozwany nigdy tak naprawdę nie określił tej definicji. (…)

Sąd mając tylko wiedzę prawną, a nie ekonomiczną, nie ma możliwości, aby zweryfikować ten kurs, a tym bardziej strona, która jest konsumentem, nie jest w stanie w żaden sposób samodzielnie go zweryfikować. (…)

W kwestii łamania dobrych obyczajów i rażącego naruszenia interesów konsumenta również należy odwołać do postanowień indeksacyjnych tabeli kursowej. Te same kwestie, które zostały poruszone przy ocenie bezwzględnej nieważności umowy, należy przyjąć również przy stwierdzeniu abuzywności umowy. Zapisy, które są określone w paragrafie 6 w ustępie 1, czy paragrafie 10 w ustępie 3, czy paragrafie 9 ustęp 2, odwołują się do tabeli kursowej samodzielnie określonej przy zastosowaniu dwóch kursów walut – kursu kupna i kursu sprzedaży – przy korzystaniu przez stronę pozwaną ze spreadów utworzonych z uwagi na różnice kursu kupna i sprzedaży. (…) [T]e okoliczności wskazują, że zostały w sposób wystarczający przedstawione przesłanki na dowód postanowień abuzywnych w umowie. Ponadto nie można pominąć okoliczności, które są związane z pisemnymi postanowieniami wpisanymi do rejestru klauzul abuzywnych.

Osiągnięte korzyści dla członka społeczności Życie Bez Kredytu:

– Z uwagi na bardzo skomplikowany charakter sprawy powództwo było nietypowe, ale i tak sąd zdecydował o nieważności umowy;

– Saldo kredytu spadło do zera;

– Wykreślenie banku z hipoteki.