Kolejna rozprawa TSUE: frankowicze – Getin Noble – 2024
Z radością informujemy, że 21 marca 2024 r. odbędzie się kluczowe posiedzenie w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie członków społeczności Życie Bez Kredytu. Eksperci naszej społeczności będą reprezentować interesy frankowiczów w ważnej sprawie przeciwko decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (BFG) dotyczącej upadłości Getin Noble Banku. Sprawa została oznaczona sygnaturą akt C-118/23.
Zawiadomienie o rozprawie nadeszło w związku z pytaniem prejudycjalnym skierowanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Chodzi o kontrowersyjną decyzję BFG, która doprowadziła do wydzielenia z Getin Noble Banku klientów posiadających kredyty złotówkowe i ich przeniesienia do “dobrego” banku (Velo), pozostawiając frankowiczów w części banku, która później ogłosiła upadłość.
Sprawa członków społeczności ŻBK ponownie w TSUE
To już kolejny raz kiedy z inicjatywy ekspertów ŻBK sprawa dotycząca frankowiczów w Polsce będzie rozpatrzona przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Kiedy BFG wydał decyzję o przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Bank przygotowaliśmy skargę na decyzję BFG oraz pomagaliśmy członkom naszej społeczności wnieść taką skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W odpowiedzi na tę skargę członkowie ŻBK dostali informację, ze są wezwani na rozprawę w TSUE 21 marca. Nasi eksperci, tj. adw. Marta Chęcińska, adw. Wiktor Budzewski oraz założyciel społeczności Życie Bez Kredytu Kamil Chwiedosik będą reprezentować frankowiczów i działać w ochronie ich interesów. W naszej opinii decyzja BFG odbyła się w sposób nie prawidłowy i nie tylko była niesprawiedliwa, ale też naraziła konsumentów na znaczne straty finansowe, uniemożliwiając im zaspokojenie roszczeń.
Dodatkowo, decyzję BFG zakwestionował również Leszek Czarnecki oraz Rada Nadzorcza Getin Noble Banku, choć z innych powodów. Wyrok TSUE będzie miał kluczowe znaczenie dla wszystkich frankowiczów Getinu. Może on stwierdzić, że decyzja BFG była sprzeczna z prawem, co z kolei otworzy drogę konsumentom do domagania się odszkodowań od Skarbu Państwa. Jest to ważny moment dla wszystkich poszkodowanych kredytobiorców i ich rodzin, którzy oczekują sprawiedliwości i rekompensaty za poniesione straty, w szczególności biorąc pod uwagę ostatnio ujawnione wątpliwości co do podejmowanych działań przez syndyka Marcina Kubiczka. Więcej na ten temat pisaliśmy w artykule: Frankowicze a kontrowersyjne działania Syndyka Marcina Kubiczka.
Decyzja BFG: Getin Noble Bank. Upadłość. Skutki dla frankowiczów
Decyzja BFG spowodowała, że inwestorzy Getin Noble Banku, w tym obligatariusze i akcjonariusze, a także posiadacze kredytów frankowych, niestety stracili praktycznie wszelkie perspektywy odzyskania swoich środków. Dla frankowiczów, którzy nawet uzyskali prawomocny wyroków uznający umowy CHF za wadliwe i nieważne, możliwości odzyskania nadpłat ponad kapitał kredytu stoją pod znakiem zapytania. Ich jedyną opcją jest oczekiwanie na zakończenie postępowania upadłościowego, gdzie będą musieli stanąć w kolejce wśród innych wierzycieli.
Specjaliści jednomyślnie podkreślają, że odzyskanie środków przez frankowiczów w trakcie postępowania upadłościowego może być trudne i skomplikowane. Ich roszczenia będą zaspakajane w takim stopniu, na jaki pozwoli majątek masy upadłościowej. W dodatku instytucje takie jak Bankowy Fundusz Gwarancyjny oraz osiem banków zrzeszonych w Systemie Ochrony Banków Komercyjnych będą rościć sobie prawo, aby to ich roszczenia były zaspokojone w pierwszej kolejności.
W tej sytuacji klienci Getin Noble Banku posiadający kredyty frankowe pokładają swoje nadzieje w ewentualnych odszkodowaniach ze strony Skarbu Państwa, jeśli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uzna, że zastosowana formuła restrukturyzacji była nielegalna.
Temat zbliżającego się wyroku TSUE w sprawie Getin Noble Bank został poruszony przez ekspertów ŻBK podczas webinaru, który odbył się w środę 31.01.2024 . Serdecznie zapraszamy do obejrzenia wideo: Pierwszy Panel Ekspertów w 2024 – kolejny etap sprawiedliwych ugód ŻBK i podsumowanie stycznia.
Jakie pytania zostały skierowane do TSUE w związku z upadłością Getin Noble Banku?
Wojewódzki Sąd Administracyjny, który badał skargę Rady Nadzorczej Getin Noble Banku przeciwko Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej cztery pytania prejudycjalne. Oto treść tych pytań:
Czy art. 85 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/20121 w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wniesienia przez radę nadzorczą podmiotu w restrukturyzacji skargi do krajowego sądu administracyjnego na decyzję w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji, skuteczny środek ochrony prawnej uznaje się za zapewniony także osobom, które w zaskarżeniu tej decyzji upatrują ochrony swojego interesu prawnego, w sytuacji gdy sąd dokonując kontroli zaskarżonej decyzji nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, a prawomocny wyrok, wydany w wyniku rozpoznania tej skargi jest skuteczny erga omnes i gdy możliwość uzyskania przez te osoby ochrony ich interesu prawnego nie jest uzależniona od odrębnego wniesienia przez nie skargi do sądu administracyjnego na powyższą decyzję?
Czy art. 85 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE wprowadzający wymóg sprawnej kontroli sądowej oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej, stanowiące o skutecznej ochronie prawnej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie zastosowaniu przepisu proceduralnego państwa członkowskiego, który zobowiązuje krajowy sąd administracyjny do łącznego rozpoznania wszystkich skarg, jakie zostały wniesione do tego sądu na decyzję organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w sytuacji gdy zastosowanie tego przepisu wraz z innymi wymogami krajowej procedury sądowoadministracyjnej powoduje, że z uwagi na znaczną ilość takich skarg wydanie wyroku w sprawie może okazać się nadmiernie utrudnione, o ile w ogóle możliwe, w rozsądnym terminie?
Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE należy interpretować w ten sposób, że pozwala on państwu członkowskiemu na niedokonywanie strukturalnego oddzielenia – dla zagwarantowania operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów – funkcji organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji od innych funkcji tego organu jako ustawowego gwaranta depozytów bankowych lub kuratora banku (tymczasowego administratora) ustanowionego na podstawie decyzji krajowego organu właściwego dla nadzoru do celów rozporządzenia (UE) nr 575/20131 i dyrektywy 2013/36/UE2 ?
Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE należy interpretować w ten sposób, że w przypadku uchybienia przez państwo członkowskie obowiązkowi ustanowienia odpowiednich uzgodnień strukturalnych dla zagwarantowania operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów pomiędzy funkcjami nadzoru na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE lub innymi funkcjami odpowiedniego organu a funkcjami organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, warunek operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów może być uznany za spełniony, jeśli krajowy sąd administracyjny kontrolujący decyzję w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji uzna, że zastosowane inne rozwiązania organizacyjne i działania faktyczne organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, były wystarczające dla osiągnięcia tego skutku?