Ogromna przewaga członków społeczności Życie Bez Kredytu nad bankiem BNP Paribas Bank (dawny Fortis) – przegrana jedynie jedna sprawa (nieprawomocnie), wobec kilkudziesięciu wyroków unieważniających kredyt (w tym prawomocnie). Frankowiczu, unieważnij swój kredyt hipoteczny Fortis. Ten kredyt denominowany we frankach zawiera klauzule niedozwolone i zgodnie z polskim oraz europejskim prawem jest bezwzględnie nieważny od samego początku jego zawarcia. Zobacz, jak wygrywają członkowie społeczności ŻBK!
Decyzja kredytowa BNP Paribas Bank jest nieważna! Klauzule abuzywne w umowie Fortis
Zawarte w BNP Paribas kredyty hipoteczne waloryzowane do franka szwajcarskiego są nieważne, ponieważ opierają się na klauzulach niedozwolonych. Umowa kredytowa BNP Paribas bank (dawny Fortis) nie była uzgadniania indywidualnie, czyli to bank narzucał konsumentowi nieuczciwe warunki spłaty zobowiązania. Sąd Apelacyjny oświadczył w wyroku – sygn. akt VI ACa 501/19 – z dnia 14 lipca 2020 r., co następuje:
„Zwrócić należy uwagę, iż istotnym dla uznania danego postanowienia umownego za niedozwolone jest ocena, czy postanowienie to określa główne świadczenie stron. Za postanowienie umowne określające główne świadczenie stron powinny być uznawane te postanowienia, które są charakterystyczne dla określenia podstawowego świadczenia w ramach takiej umowy.
Wbrew zarzutom podnoszonym w toku postępowania przed Sądem Okręgowym, jak również obecnie w apelacji pozwanego, nie sposób było uznać, iż te postanowienia umowne były indywidualnie z powodem uzgadnianie.
Powyższe okoliczności prowadzą zatem do wniosku, iż klauzule kursu walutowego zawarte w łączącym strony stosunku obligacyjnym miały walor niedozwolonych postanowień umownych.”
Ponadto sąd w niniejszej sprawie uznał, że przewalutowanie kredytu BNP Paribas Bank jest niemożliwe. Wymiar sprawiedliwości w wyższej wspomnianym wyroku stwierdził, że:
„W takiej sytuacji zatem w związku z wyeliminowaniem niedozwolonej klauzuli umownej w istocie nie sposób określić w sposób precyzyjny w jakiej kwocie udzielono kredytu powodowi – skoro umowa kredytowa wskazuje jedynie kwotę kredytu w walucie obcej, wypłata kredytu miała nastąpić w walucie krajowej, a brak jest określenia sposobu przeliczenia waluty obcej na walutę krajową.(…)
Pogląd o braku możliwości wykonywania stosunku obligacyjnego przy tego rodzaju jego wadliwości, powszechnie obecnie prezentowany jest w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.”
BNP Paribas Bank kredyt hipoteczny – marża banku oraz opłaty nie zostały określone w umowie
W wyroku z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. akt XXIV C 2329/20, sąd, orzekając o nieważności umowy kredytu przy zastosowaniu teorii dwóch kondykcji, stwierdził, że w chwili zawarcia umowy frankowicze nie zostali poinformowani, ile będą wynosiły opłaty związane z udzielonym kredytem. W umowie nie określono w sposób rzetelny mechanizmu przeliczającego kurs franka. BNP Paribas Bank tym samym naruszył art. 353 (1) k.c. i art. 69 prawa bankowego.
„W przedmiotowej sprawie w chwili zawarcia umowy nie zostało ustalone, w jakiej wysokości powodowie będą spłacać kredyt. Spłata kredytu w złotych następowała po przewalutowaniu wpłacanych przez powodów kwot, na wskazany w umowie rachunek bankowy w złotych, na franki szwajcarskie przy zastosowaniu kursu sprzedaży waluty obowiązującego w banku w chwili spłaty, a terminy spłat oraz wysokość raty określał harmonogram (pkt 8.1, § 9 ust. 4 Regulaminu § 1 pkt 20 Regulaminu). Jednocześnie umowa oraz regulamin nie przewidywały żadnych ograniczeń w określaniu przez pozwanego kursów obowiązujących w banku.
Z umowy nie wynikało, aby kurs waluty obowiązującej w banku w dniu przeliczania całej kwoty kredytu wyrażonej w CHF na polskie złote, a następnie w dniu spłaty każdej kolejnej raty musiał przybrać wartość rynkową, albo jakąkolwiek wartość możliwą do ustalenia i przewidzenia przez drugą stronę umowy. Umowa nie przewidywała żadnych kryteriów, wedle których miałby być ustalony kurs banku, ani instrumentów, które mogłyby służyć kredytobiorcom do wpłynięcia na wysokość tego kursu.
Kredytodawca mógł zatem, w aspekcie kształtowania kursu, wpływać w sposób dowolny na wysokość środków faktycznie wypłacanych w złotych polskich. Brak określenia wysokości świadczenia zarówno kredytodawcy jak i kredytobiorców przesądzał o sprzeczności treści umowy z art. 353 (1) k.c. i art. 69 prawa bankowego.
Umowa, która przewiduje przekazanie kontrahentowi banku kwoty kredytu, a po upływie kilku lat od jej zawarcia nakazuje zwrotu 150% lub 200% kwoty udzielonego kredytu nie spełnia – w ocenie Sądu – wymogu ustawy, aby kredyt polegał na zobowiązaniu banku do przekazania kredytobiorcy kwoty x i obowiązku zwrotu tej – a nie innej – kwoty bankowi przez kredytobiorcę w ratach.
Nie ulegało wątpliwości, że bez omówionych wyżej postanowień o umożliwieniu kredytodawcy kształtowania wedle jego woli w trakcie wykonywania umowy wysokości świadczenia własnego i kredytobiorców, a zwłaszcza bez klauzuli denominacyjnej, której zakres nie został w żaden sposób ograniczony, sporna umowa nie byłaby zawarta. Była ona zatem w całości nieważna.
Podsumowując należało uznać, że umowa kredytu zawarta przez powodów z pozwanym bankiem była nieważna z uwagi dwie jej istotne wady prawne. Po pierwsze w umowie brak było określenia wysokości świadczenia, do spełniania którego zobowiązani byli zarówno kredytodawca jak i kredytobiorcy, to jest nie określono kwoty udzielonego kredytu, ani kwot rat, w których miał być spłacany kredyt. Nie ustanowiono obiektywnego i weryfikowalnego sposobu ich ustalenia, a także nie określono wysokości kwoty, która miała być wypłacona powodom. Po wtóre treść umowy była sprzeczna z art. 69 prawa bankowego w tym aspekcie, że zastosowany w umowie sposób waloryzacji powodował, że kredytobiorca mógł być – i w okolicznościach sprawy był – zobowiązany do zwrócenia bankowi kwoty innej niż kwota przekazanego mu wcześniej kredytu.
(…)Z powyższych względów, sporne postanowienia umowy naruszają interes konsumenta w sposób rażący, sprzeczne są także z dobrymi obyczajami, a także wskazują na jego nierzetelne traktowanie.”
BNP Paribas Bank – regulamin kredytowy jednostronnie kształtuje sytuację konsumenta
Kredyty Fortis jest unieważniany przez sądy, ponieważ warunki kredytu nie podlegały negocjacjom z klientem, a kurs kupna-sprzedaży franka, od którego uzależniona była wysokość comiesięcznego zobowiązania, był ustalany jednostronnie przez kredytodawcę. Ponadto wymiar sprawiedliwości podkreśla, że umowy kredytu hipotecznego BNP Paribas wprowadzały rażącą dysproporcję w prawach i obowiązkach stron. Ryzyko kredytowe było nierównomiernie rozłożone pomiędzy stronami umowy – tylko klient był wystawiony na niczym nieograniczone ryzyko walutowe. W wyroku z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt XXV C 1167/17, Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł:
„Nie sposób uznać, że powodowie zostali w sposób wyczerpujący i zrozumiały poinformowani o skutkach, jakie wiążą się z zastosowaniem mechanizmu denominowania kredytu do waluty obcej, nie mogąc, zdaniem Sądu, oszacować potencjalnie istotnych konsekwencji ekonomicznych swoich zobowiązań finansowych.
W ocenie Sądu, postanowienia umowne dotyczące denominowania kredytu oraz postanowienia ustalające mechanizm jego stosowania (postanowienia dotyczące sposobu ustalania kursów walutowych) naruszają w sposób rażący interesy powódki oraz sprzeczne są z dobrymi obyczajami.
Zdaniem Sądu pomiędzy stronami przedmiotowej umowy zakłócona została w sposób rażący równowaga kontraktowa, jak też dobre obyczaje. Należy bowiem wskazać, iż sposób ustalania kursów przewidziany w umowie pozwala na jednostronne kształtowanie przez bank sytuacji konsumenta w zakresie wysokości jego zobowiązania, ponieważ to bank ustala, wedle swoich zasad, co wynika z § 2 pkt 20 regulaminu sposób ustalania kursu, wedle którego następuje wypłata kredytu w złotych, a także ustala kursy waluty, wedle których ustalona zostaje wysokość spłaty raty odsetkowo – kapitałowej wyrażonej w złotówkach.
Zdaniem Sądu postanowienia ustalające zasady oraz mechanizm denominowania kwoty kredytu w sposób określony w umowie przy zastosowaniu dokumentów dotyczących informacji o ryzyku walutowym można uznać za wprowadzające dysproporcję w prawach i obowiązkach stron. Przyczyniają się bowiem do nierównomiernego rozłożenia pomiędzy stronami umowy ryzyka wynikającego z zastrzeżenia denominowania kredytu, tj. wyrażenia wysokości zobowiązania konsumenta w walucie obcej, której kurs podlega nieograniczonym zmianom – bez zagwarantowania w umowie jakichkolwiek mechanizmów, które mogłyby ograniczyć ryzyko ponoszone przez konsumenta.
Również, w ocenie Sądu postanowienia umowne dotyczące mechanizmu przeliczania świadczenia kredytobiorcy, zawarte w § 4 ust. 5, § 9 ust. 4 i § 2 pkt 20 regulaminu w zakresie, w jakim przewidują spłatę raty kredytu z rachunków prowadzonych na rzecz konsumenta w innej walucie niż waluta kredytu w złotych po przewalutowaniu zdefiniowanym jako wymiana waluty dokonywana przez bank i za jego zgodą, po obowiązującym w banku w dniu dokonywania wymiany kursie kupna/sprzedaży walut, należało uznać za postanowienia niedozwolone. (…)
Zdaniem Sądu, uznać należy, że nie jest możliwe dalsze obowiązywanie takiej umowy, bowiem jej treść będzie naruszać granice swobody umów, zaś taka czynność prawna musi zostać uznana za nieważną z racji sprzeczności z ustawą, polegającą na naruszeniu granic swobody umów (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 353 1 k.c.), a także sprzeczna z art. 69 ustawy Prawo bankowe, bowiem po wyeliminowaniu postanowień zawartych w art. 1 i art. 5 ust. 2 umowy w istocie brak jest postanowień precyzujących wysokość i walutę kredytu, to jest świadczenia do spełnienia którego zobowiązany jest Bank. Zaś taka umowa nie może występować w obrocie i jest nieważna.
Nie można również uznać, że umowa powinna być wykonywana jako umowa kredytu złotowego, gdyż postanowienia umowy nie wyrażają i nie pozwalają ustalić, po wyeliminowaniu niedozwolonych postanowień dotyczących ustalania kursów walut, oraz kwoty w złotych, jaka powinna zostać udostępniona kredytobiorcy.”
Jak wygrywają frankowicze? BNP Paribas Bank – Fortis na straconej pozycji!
Frankowiczu, spłata kredytu we frankach BNP Paribas Bank nie musi być już dłużej Twoim obowiązkiem. Wielu członków naszej społeczności uwolniło się już od nieuczciwego kredytu waloryzowanego do CHF i obecnie cieszą się Życiem Bez Kredytu. Oto przykładowe wyroki naszych klientów:
Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrok z dnia 24 czerwca 2021r., sygn. akt IV C 649/21
Ustalenie nieważności umowy kredytu
– Wygrana wraz z odsetkami ponad 150.000 zł
– Zwrot kosztów procesu wraz z odsetkami;
– Saldo kredytu spadło z ok 200.000 zł do zera;
– Bank został zobowiązany do wypisania się z hipoteki kredytowanej nieruchomości
Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrok z dnia 25 stycznia 2021 r., sygn. akt XXV C 479/18
– Ustalenie nieważności umowy kredytu na zasadzie dwóch kondykcji;
– Zasądzenie na rzecz frankowicza kwoty 48 912,92 zł oraz 27 629,23 CHF wraz z odsetkami;
– Zwrot kosztów procesu wraz z odsetkami;
– Saldo kredytu spadło z 235 000 PLN do zera;
– Bank został zobowiązany do wypisania się z hipoteki kredytowanej nieruchomości.
Łączna korzyść wraz z odsetkami to ponad 400 000 zł.
Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrok z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. akt XXIV C 2329/20
– Ustalenie nieważności umowy kredytu na zasadzie dwóch kondykcji;
– Zasądzenie na rzecz frankowicza kwoty 327 584,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami;
– Zwrot kosztów procesu wraz z odsetkami;
– Saldo kredytu spadło do zera;
– Bank został zobowiązany do wypisania się z hipoteki kredytowanej nieruchomości.
Sąd Apelacyjny w Warszawie, wyrok z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. akt VI ACa 501/19
– Ustalenie nieważności umowy kredytu na zasadzie dwóch kondykcji;
– Zasądzenie na rzecz frankowicza kwoty w wysokości 235 240,36 zł plus odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 26.06.2017 r. do dnia zapłaty (łącznie odsetki to dodatkowo 45 000 zł);
– Zwrot kosztów procesu wraz z odsetkami, czyli 14 269,50 zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania w pierwszej instancji oraz 9 100 zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;
– Saldo kredytu spadło z 320 000 zł do zera;
– Bank został zobowiązany do wypisania się z hipoteki kredytowanej nieruchomości.
Łączna korzyść wraz z odsetkami to ponad 600 000 zł.
Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrok z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt XXV C 1167/17
– Ustalenie nieważności umowy kredytu na zasadzie dwóch kondykcji;
– Zasądzenie na rzecz frankowicza kwoty 6 408,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami;
– Zwrot kosztów procesu w wysokości 11 834 zł wraz z odsetkami;
– Saldo kredytu spadło do zera;
– Bank został zobowiązany do wypisania się z hipoteki kredytowanej nieruchomości.
Tylko teraz! Książka w przedsprzedaży znajdzie się u Ciebie już w ciągu 72h od zamówienia!
